Een korte reis door de geschiedenis van Cambodja
Door: Tom en Anneloes
Blijf op de hoogte en volg Anneloes en Tom
18 Oktober 2013 | Cambodja, Khett Siem Reab
'If you want your passport back, you have to pay.'
'But we already paid...'
'Not my problem, you have to pay me as well!'
Bij de grensovergang kwamen we direct in aanraking met één van de bijnamen van het land: 'Scambodia'. Veel locals proberen op een vervelende manier geld te krijgen van toeristen.
Even later werden we met veel te veel mensen in een krappe minivan gepropt. Peter maakte nog even duidelijk dat we in Nederland met benen geboren worden en dat het wel prettig zou zijn als we die ook kwijt zouden kunnen maar daar had de chauffeur geen boodschap aan... Welkom in Cambodja!
Deze gezellige entree beloofde niet veel goeds, maar na een half uur in de bus werden we al positief verrast door het land, wat een prachtige natuur!
Cambodja is een bijzonder land. Aan de ene kant wordt het gekenmerkt door één van de grootste toeristentrekpleisters van Azië: de tempels van Angkor, maar aan de andere kant is het land in de jaren zeventig getekend en gevormd door het communistische regime van de Rode Khmer. We hebben ervoor gekozen om een week door te brengen in dit land en daarom hebben we ons beperkt tot de hoogte- / dieptepunten.
Onze eerste stop was in de hoofdstad Phnom Penh. In deze stad kun je niet om de gevolgen van het Rode Khmer regime heen. Nog geen dertig jaar geleden heeft de extreem communistische leider Pol Pot in vier jaar tijd twee van de zeven miljoen Cambodjanen vermoord. Zijn beweegreden: iedereen moet gelijk zijn en dat gaat alleen als de gehele bevolking op het land gaat werken. Men moest weg uit de steden en als je (in zijn ogen) te intelligent was, werd je uit de weg geruimd. Het dragen van een bril of spreken van een vreemde taal was hiervoor al voldoende aanleiding.
Midden in Phnom Penh staat een oud schoolgebouw. In de tijd van Pol Pot is deze school omgebouwd tot gevangenis. Mensen werden hierheen gebracht alvorens ze op transport naar de Killing Fields werden gezet, waar ze uiteindelijk op lugubere wijze werden vermoord. In de gevangenis werd men gemarteld zodat ze informatie zouden geven over anderen of valse verklaringen zouden ondertekenen. Wij hebben met enorme verbazing en afschuw door dit gebouw gelopen. Vooral de foto's hebben indruk gemaakt. Het is niet te bevatten wat iemand zijn medemens aan kan doen. Doordat de oorlog nog niet zo lang geleden heeft plaatsgevonden hebben we mensen horen spreken die zelf gevangen zijn genomen. Deze verhalen bezorgden ons kippenvel.
Dezelfde dag hebben we ook een bezoek gebracht aan de Killing Fields. Killing Fields zijn de plekken waar 'tegenstanders' van het Rode Khmer regime werden vermoord en in massagraven werden begraven. In Cambodja bevinden zich honderden Killing Fields maar degene bij Phnom Penh zijn het bekendste omdat deze dichtbij de stad liggen. Middels een duidelijke audiotour zijn we hier rondgeleid. In eerste instantie ogen de Killing Fields, door de mooie ligging en het goede onderhoud, bijna lieflijk, maar schijn bedriegt. Uit de grond steken her en der botten en stukjes stof van kleding... De Rode Khmer vond kogels te duur dus sloegen ze mensen met o.a. hamers en bijlen dood. Baby's en jonge kinderen werden tegen een grote boom geslingerd... Een bezoek aan deze plek vergeet je nooit meer. We hebben ons afgevraagd hoe het mogelijk is dat één persoon het voor elkaar heeft gekregen zoveel mensen aan zijn kant te krijgen en ze dit soort handelingen heeft kunnen laten uitvoeren. Hiernaast heeft Pol Pot na zijn daden nog twintig jaar in vrijheid geleefd... Hoe is het mogelijk?
In het dagelijks leven sta je er niet vaak bij stil maar genocide vindt in veel meer landen plaats. Wat zich in Cambodja dertig jaar geleden heeft afgespeeld is in andere delen van de wereld aan de orde van de dag...
Na deze aangrijpende dag waren we wel toe aan wat vrolijkers. Met z'n tweeën (Peter en Carla wilden nog wat langer in Phnom Penh blijven) zijn we doorgereisd naar Siem Reap. Heel vrolijk werden we hier niet. We werden geraakt door het aantal bedelende kinderen. Vreselijk om zoveel kinderen te zien die niet kunnen genieten van het kind zijn. We zijn dan ook een ochtend op bezoek geweest bij New Hope Cambodia, een lokaal initiatief wat onder andere gratis onderwijs en medische zorg biedt. Het feit dat er veel van dit soort projecten zijn geeft hoop.
Na twee dagen kwamen ook Peter en Carla naar Siem Reap. Deze stad trekt miljoenen mensen per jaar omdat je vanuit hier het eeuwenoude tempelcomplex Angkor kunt bezoeken. Als afsluiting van onze reis samen zijn we hier met z'n vieren naar toe gegaan. Het bekendste complex is Angkor Wat omdat hier het grootste heilige gebouw ter wereld staat. Het was bijzonder om er rond te lopen maar de hordes toeristen maakten het plaatje niet mooier...
We hebben dan ook veel meer genoten van de andere complexen omdat het hier aanzienlijk rustiger was. Hoogtepunten waren Bayon, waar je steeds weer een ander Boeddha hoofd ontdekt, de wandeling door het bos in het Angkor Thom complex en Ta Prohm waar de kracht van de natuur goed zichtbaar is. Na deze heerlijke dag samen was het tijd voor een laatste etentje en het afscheid. Met een grote glimlach en een tas vol mooie herinneringen hebben we elkaar uitgezwaaid.
De dagen erna hebben we voornamelijk vanuit de bus van het mooie landschap genoten. We hebben er twee dagen over gedaan om bij de grens met Zuid-Laos te komen. Tijdens één van deze ritten zaten we met 21 personen in een minivan met 14 zitplaatsen. We hadden er heel wat voor over gehad om over te kunnen stappen op de minivan waarmee we het land binnen kwamen...
Op reis worden eisen snel bijgesteld!
-
24 Oktober 2013 - 03:34
Mam:
Wat hebben jullie dit prachtig, ontroerend mooi beschreven!
Dikke kus -
24 Oktober 2013 - 11:04
Kitty:
Lieve Tom en Anneloes,
Wat een fantastisch verhaal weer! Ik heb eerlijk gezegd nooit beseft dat die Pol Pot zo tekeer is gegaan daar. Vreselijk! Het leven daar is wel een totaal andere wereld zeg! Ik hoop dat jullie daar en nu in Laos een beetje fatsoenlijk kunnen verblijven qua onderdak en eten. Levensgevaarlijk ook die tochten met volgepropte busjes! Kijk wel uit he.
Was het afscheid van je ouders zwaar Anneloes? Jullie hebben wel een fijne tijd gehad samen he. (Het accent op de 'e' staat niet op mijn iPad)
De laatste tweeënhalve maand zijn ingegaan voor jullie. Nog best lang hoor, jullie kunnen nog meer dan genoeg dingen zien en beleven. Hierna naar China of eerst nog een ander land? Ik dacht dat China het laatste land was, klopt dat?
Hier gaat het leven z'n gangetje. Nog steeds crisis en een regering die er niet uitkomt. We tobben maar door! Al is het niet te vergelijken met toestanden die jullie tegenkomen. Jullie zullen elke dag wel beseffen hoe goed wij het hier hebben.
Die indrukken die jullie opdoen moeten immens zijn.
Nog maar een keer: blijf ervan genieten!!
Liefs, Kitty
P.S. Ik geloof dat ik de vorige keer vergeten ben te reageren! Sorry. Was ook weer een geweldig verhaal hoor! -
24 Oktober 2013 - 16:37
Chantal:
Mijn god, ik besef me dat ik al blogs-lang alles heb gelezen, maar totaal niet heb gereageerd! :O
Maar er is denk ik niks anders te zeggen dan WAUW op élke blog die van jullie volgt!!
Geweldig al die plekken die jullie bezoeken, mooi of luguber. En dan nu die tijd samen met tante Carla en oom Peter - GEWELDIG!!
Blijf genieten van de laatste maanden daar op wereldreis - de tijd gaat snel en voordat jullie het weten staan jullie weer met beide benen op Nederlandse bodem!
Ook daar kijk ik naar uit :)
Liefs en ontzettend dikke kus voor jullie allebei,
Chantal -
24 Oktober 2013 - 18:41
Anja:
Wat een verhaal! Die ervaring zullen jullie niet snel vergeten. Fijn dat jullie het met Carla en Peter hebben kunnen delen. Nu maar weer genieten van vrolijker dingen! Maar zo te zien gaat dat in Vang Vieng wel lukken! Veel plezier.
Heel veel liefs
En een dikke kus! -
24 Oktober 2013 - 21:28
T.Ing:
Mooi, indrukwekkend en bijzonder.
Dank weer voor het meenemen op jullie tocht.
Heel goede reis verder langs de volgende wonderlijkheden van de wereld
In al haar facetten ;)
Dikke kus, lieverds!
-
25 Oktober 2013 - 12:03
Hans En Rietje:
we zijn er stil van . eigenlijk hartverscheurend.
toch goede laatste maanden. -
26 Oktober 2013 - 16:54
OMAOma:
Gelukkig had ik vanmiddag met jullie gesproken en gehoord,dat jullie weer genieten.Het was een vreselijk verhaal en ik kan me niet herinneren,dat dat wereldwijd bekend was.Hopelijk breken er beter tijden aan voor die bevolking.Gelukkig hebben jullie ondanks het slechte vervoer toch nog kunnen genieten van die prachtige tempels.Het was heerlijk om jullie gehoord te hebben .
Er is iets mis met het schrijven .Iki ga nu eindigenn Veel Liefs OMAmpels.Het was -
26 Oktober 2013 - 16:55
Ilse:
Lieve loes en tom,
Weer een prachtig verhaal! Zo heftig wat je tegenkomt op zo'n reis en aan de andere kant ook weer zoveel mooie dingen. Lijkt me bizar om iedere keer weer zo geconfronteerd te worden met die tegenstrijdigheden...
Nog een paar maandjes, geniet er intens van met z'n tweetjes! Ik zie jullie in januari!
Veel liefs,
Ilse
-
31 Oktober 2013 - 09:58
Fleur:
Hey Anneloes en Tom,
Wat een heftige belevenissen, en door jullie verhaal heb ik hier in Nederland ook ff een momentje dat ik me realiseer hoe goed we het hier toch hebben.
Prachtige foto's en volgens mij genieten jullie echt!
Heerlijk om elke keer mee te kunnen lezen!!!
Dikke kus -
03 November 2013 - 18:57
Ineke En Frans:
Kan zeker als je geen last van je rug hebt. Gelukkig herstelt dan dan snel als je bedelende kinderen tegenkomt. Alles is relatief in het leven. Behalve waar we van genieten en dat druipt er van af! Leuk om te lezen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
