De kunst van reizen is je thuis te blijven voelen
Door: Tom en Anneloes
Blijf op de hoogte en volg Anneloes en Tom
20 Februari 2013 | Argentinië, San Carlos de Bariloche
Sinds we de grens naar Chili over zijn gegaan zijn er een aantal dingen veranderd. De luxe bussen werden ingeruild voor oude, krakkemikkige versies. Het brood werd aanzienlijk lekkerder. Het weer werd slechter. De bife de chorizo en de bife de lomo verdween van de menukaarten. Maar de grootste verandering zagen we in de wereld om ons heen; die werd ineens groen en bergachtig.
Na een aantal relaxte dagen in Chile Chico hebben we de boot en bus gepakt naar Coyhaique. Deze route ging over een deel van de Carreta Austral. De busrit was één van de mooiste die we ooit gehad hebben. We reden door een prachtig groen landschap, dwars door de bergen, langs rivieren, meren, watervallen en valleien. We zaten in de bus als sardientjes in een blik en hebben daardoor helaas geen foto's kunnen maken. In Coyhaique hadden we een hostel 2,5 km buiten het centrum, in de bergen, geboekt. Dit bleek, ondanks het pittige stukje lopen, een goede keuze want de locatie was top! Van verschillende kanten hadden we al gehoord dat deze omgeving zeer geschikt is voor paardrijden. Dit leek ons wel een leuke dagbesteding alleen had Anneloes nog nooit op een paard gezeten... Via via zijn we bij ene Luis terecht gekomen en volgens hem was dat geen probleem zij zou gewoon het rustigste paard krijgen. Luis kwam ons de ochtend van de tocht bij het hostel ophalen en gezamenlijk zijn we naar zijn huis gereden. Hier maakten we kennis met Abby (zijn Engelse vriendin) en 15 paarden, waarvan de jongste 1 dag oud was. We hadden mazzel want de andere mensen hadden afgezegd waardoor we met zijn tweeën en twee gidsen gingen. Na wat spullen aangemeten te hebben gekregen en een oefenrondje om de boom gingen we op pad. Na 5 minuten kregen we de vraag of we last hadden van hoogtevrees.. Al snel werd duidelijk waarom deze vraag gesteld werd: we begonnen direct met stijgen en binnen no time gingen we ter paard over kliffen, langs afgronden. Toch hebben we ons allebei geen moment onveilig gevoeld, de paarden luisterden goed en de gidsen hielden ons goed in de gaten. De eerste paar uur zijn we blijven stijgen dwarsdoor bossen en valleien en uiteindelijk kwamen we boven op de berg (1400 m) en hadden we een prachtig uitzicht over de stad en de besneeuwde bergen daarachter. Vervolgens zijn we gaan dalen en hebben we ergens in een vallei (waar Luis op de heenweg al het sap koud had gelegd in de rivier) gaan lunchen. Na de lunch zijn we via een andere weg terug naar hun huis gegaan. Dit duurde nog dik 2,5 uur en in totaal hebben we ruim 6 uur paardgereden. We dachten dat we al wel wat dingen hadden meegemaakt die lastig te overtreffen zouden zijn maar na 10 minuten op het paard trokken we al de conclusie dat dit met stip op één staat qua hoogtepunten tot nu toe. De ochtend erna hadden we wel meer het gevoel dat we niet 6 uur op een paard hadden gezeten maar dat er een paard al die tijd over onze rug had gelopen maar gelukkig duurde deze spierpijn maar een dag.
Na Coyhaique zijn we per bus naar Puyuhuapi gereisd. Deze rit was nog mooier dan de vorige. Wederom gingen we dwarsdoor de adembenemende natuur maar nu vingen we ook af en toe een glimp van een gletsjer op. Helaas hebben we wegens het slechte weer in Puyuhuapi niet veel kunnen doen. Hierdoor hebben we in het hostel wel leuke mensen leren kennen waaronder een grappig Engels homo-stel. Het toeval was dat zij in dezelfde bus naar onze volgende bestemming Futaleufu zaten. Bus is wel een groot woord voor het vervoermiddel waar we mee gingen.... Na drie uur rijden stopten we dan ook omdat we een onderdeel verloren waren (we hadden eerlijk gezegd verwacht dat dit na drie minuten al zou gebeuren). Het zoontje van de chauffeur moest terug rennen om het te zoeken en wij moesten allemaal de bus uit. Daar stonden we dan in de middle of nowhere. Gelukkig hadden we gezelschap van een paar nieuwsgierige koeien en konden we erg lachen met onze nieuwe vrienden. Na 1,5 uur was het probleem verholpen en konden we verder. Aangezien we alleen maar over onverharde wegen reden en het ook nog eens een aantal dagen non- stop geregend had hebben we uiteindelijk 8,5 uur gedaan over 190 km. Hierdoor was het donker in onze eindbestemming. Daar kwam nog eens bij dat niemand in Futaleufu het hostel kende waar we een kamer gereserveerd hadden. Na een uur rondjes lopen troffen we gelukkig een politieagent die wist waar het lag. We waren op zich in de buurt. We moesten alleen het dorp uit, een donkere weg de bergen in volgen en dan zouden we het vanzelf zien liggen.......... Op het moment dat we dachten waar zijn we in godsnaam mee bezig kwam er licht in de duisternis en wonder boven wonder was er ook nog iemand wakker.
Na een paar zeer regenachtige dagen in Futaleufu zijn we doorgereisd naar het kleine plaatstje Esquel wat in Argentinië ligt. We zijn dus weer de grens over gegaan. Helaas heeft het ook hier bijna alleen maar geregend waardoor we veel minder hebben kunnen doen dan we wilden. Deze hele omgeving staat bekend om de mooie natuur maar in de stromende regen ga je geen wandeling maken. Hierdoor waren we aangewezen op de hostels waar we verbleven. Voor de leaks onder jullie: het verschil tussen een hotel en een hostel is dat je er vaak gezamenlijke ruimtes hebt zoals een woonkamer en keuken (die je dus ook kunt gebruiken) en dat er zowel privé kamers als slaapzalen zijn. Verblijven in hostels is een aparte belevenis. Iedereen ziet het hostel direct als zijn thuis en dat levert bijzondere taferelen op. Je bent vanaf het moment dat je binnen stapt huisgenoten met vreemden. Iedereen gaat zijn eigen gang maar is toch ook met elkaar bezig. Het is de ideale manier om mensen te leren kennen en te leren over verschillende culturen. De verschillen in hostels zijn groot en daardoor is het de kunst je zo te gedragen dat je je aanpast maar ook thuis voelt. Ondanks dat het even wennen is lukt het ons aardig!
Vanuit Esquel zijn we via weer een deel van de Ruta 40 naar Bariloche gereisd. Dit deel leek in geen enkel opzicht op het eerste; de wegen waren goed en de omgeving was ook hier groen en bergachtig i.p.v. droog en vlak. Op de dag dat we Esquel verlieten is de zon gaan schijnen en dat is tot nu toe gelukkig niet veranderd. Dit verhaal schrijven we op ons kamertje in een Hospedaje in Bariloche. Deze stad ligt aan Lago Nahuel Huapi. In de winter kun je hier skiën maar ook nu in de zomer ademt deze plaats de sfeer van wintersport uit. Met de lokale bus kun je langs het meer rijden en op verschillende plaatsen uitstappen. Een prima manier om wat van de omgeving te zien. Wij hebben bus 20 gepakt en aan het eind van deze lijn ligt één van de mooiste hotels van Zuid -Amerika: Llao Llao. Uiteraard hebben we hier een kijkje genomen en we hadden snel uitgerekend dat we er van ons jaarbudget precies 3 nachten zouden kunnen slapen...
We blijven tot woensdag in Bariloche en zullen dan wederom de grens over gaan om 4 dagen in Valdivia te verblijven. Vanuit daar pakken we de bus naar Santiago waar we van 25-02 tot 06-03 een appartement hebben gehuurd. Daarna zullen we terug gaan naar Argentinië en om precies te zijn naar Mendoza. Hier gaan we 3 weken werken (tegen kost en inwoning) op een wijnboerderij. Goed voor de ervaring en goed voor het budget!
Wij snappen na de afgelopen dagen wel waarom Willem Alexander en Máxima in deze omgeving een buitenhuis hebben gekocht...
Hasta pronto!
-
20 Februari 2013 - 07:44
Chantal Van Eijnatten:
Wederom een súperverhaal van jullie lieverds, wauw wat blijf ik genieten en trots zijn op wat jullie doen!!
Ook voor de komende tijd wens ik jullie weer veel succes en plezier, en ehm.....sturen jullie me een wijntje op?? ;)
Liefs van jullie nicht en 'nicht',
Chantal -
20 Februari 2013 - 07:58
Chantal Van Eijnatten:
Oh en trouwens; stuur die foto van de stoomtrein (en overige als er nog meer zijn!) maar naar ome Frank, zal hij wel te gek vinden!
En op die paardentocht ben ik wel flink jaloers......WAUW! :D En wat een prachtmoeder met kleintje! <3 -
20 Februari 2013 - 08:19
Karel:
Fantastisch verhaal Anneloes en Tom. Wij houden jullie van dag tot dag bij maar zo'n weergave geeft wel weer een mooie samenvatting van alles wat jullie meemaken. Hartstikke leuk! -
20 Februari 2013 - 09:48
Carla:
Ik sluit me helemaal bij Karel aan: prachtig verhaal!!
Liefs, mam -
20 Februari 2013 - 11:42
Minke:
Wat prachtig! Vooral het paardrijstuk is jaloersmakend, wat lijkt me dat een fantastische ervaring!! Geniet ervan daar!
x -
21 Februari 2013 - 09:36
HansRietje:
Jullie enthousiaste verhalen brengen ons helemaal terug in zd-america,met name in Argentinië . Zal aan jullie denken als jullie oversteken van santiago naar Chili via La Cumbrecita aan de voet van de Aconcagua .
Abrazo Hans en Rietje -
21 Februari 2013 - 09:40
HansRietje:
Bedoelde natuurlijk : van Santiago naar Mendoza -
22 Februari 2013 - 13:12
Tante Sas:
Waauw, wát een foto's! Om jaloers op te zijn! Wat heerlijk dat jullie van al dat moois mogen genieten! Moet je jezelf niet af en toe eens knijpen om je te realiseren dat het écht is?
Knuffels, tante Sas -
25 Februari 2013 - 09:41
Oma:
Lieve Twee,wat een fijne ervaringen met de paarden.Ik zou het niet meer durven.Jammer,dat het zo regende,maar na regen kwam weer zonneschijn.Ik kan me voorstellen,dat jullie het ook weer fijn zullen vinden op het appartement.En dan naar Mendoza.Heel veel liefs en groetjes OMA -
25 Februari 2013 - 12:37
Jose:
Heerlijk om te lezen dat jullie zo genieten lieverds! En wat fijn om zo weer even met jullie mee te reizen en mooie herinneringen naar boven te laten komen :-)
Liefs José -
03 Maart 2013 - 14:11
Tante Paula En Caroline:
Lieve Anneloes,
We zijn nu bij ma, en we willen jou vast voor morgen heel hartelijk feliciteren. 'n Gezellige dag. Geniet van Chili en van jullie vele mooie avonturen.
Veel groetjes van Tante Paula, Caroline en Wim -
03 Maart 2013 - 20:32
Ineke:
lieve Anneloes en Tom,
Wat leuk om jullie verhalen te lezen. Anneloes alvast van harte gefeliciteerd met je verjaardag en een fijne dag morgen. Veel groetjes Hans en Ineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
