De hoogte in...

Na een paar fijne dagen in het leuke Salta zijn we per bus naar Bolivia gereisd. In Argentinië wilden ze ons (voornamelijk Anneloes) nog wel eens aanspreken omdat men dacht dat we Argentijns waren. Zodra we in de buurt van Bolivia kwamen ging dit niet meer op, hier vielen we echt uit de toon, we waren overduidelijk toeristen! Het grootste verschil zagen we in de vrouwen om ons heen; stevige vrouwen met lange vlechten en doorleefde, bruine gezichten. Op hun rug allerlei spullen en kinderen gedragen in kleurrijke doeken.

Bij de grensovergang (waar alles wonderbaarlijk snel ging) merkten we direct aan ons lichaam dat we ons op hoogte bevonden (3500m). Na het oplopen van een trap ging ons hart zo tekeer als na het spelen van een hockeywedstrijd. Daarnaast hadden we continu een lichte hoofdpijn. Ons plan was om met een georganiseerde tour van Tupiza naar Uyuni te reizen. Vanwege de hoogte hebben we besloten eerst een paar dagen in het kleine Tupiza te acclimatiseren. Zo hadden we ook direct even de tijd om te wennen aan het Boliviaanse eten en het goedkope leven. We zijn daarnaast meteen op zoek gegaan naar een grote zak cocabladeren en begonnen met het drinken van cocathee en het kauwen van de bladeren. Dit helpt (bij ons in combinatie met redelijk wat strippen paracetamol) tegen hoogteziekte. Na twee dagen relaxen was het tijd voor de 4-daagse tour. Met een groep van 7 mensen (5 toeristen, een chauffeur en een kok) gingen we per jeep richting en dwarsdoor het Reserva Nacional de Fauna Andina Eduardo Avaroa (een gigantisch Nationaal Park tussen Tupiza en Uyuni). Er was geen verharde weg te bekennen dus het was een hoop geschud en geschommel. Daarnaast was het behoorlijk knus met z'n zevenen in één jeep maar gelukkig hadden we een erg leuke groep. Deze bestond uit Tom (Belg, 38 jaar), Shelby (Amerikaanse, 25 jaar), Freya (Engelse 19 jaar) en Luis en Maria onze chauffeur en kok. Met deze mensen hebben we ook 3 nachten een kamer gedeeld in de kleinste gehuchten, zonder elektra en douche. De laatste nacht hebben we in een zouthotel geslapen en konden we tegen betaling douchen. Op hoogte (schommelend tussen de 3500m en 5200m) hebben we de mooiste natuurverschijnselen gezien: bergen, vulkanen, geisers, meren vol met flamingo's en vlaktes met duizenden lama's. De hoogtepunten van deze tour waren de bijzonder gelegen hotspring, het Lago Colorada (een meer dat bestaat uit verschillende kleuren, voornamelijk rood en wederom vol flamingo's) en natuurlijk de Salar de Uyuni. Dit is de grootste zoutvlakte ter wereld (even groot als België). Ooit was er een zee en nu is er niets anders dan een hagelwitte vlakte. We zijn om 05.00 uur opgestaan om de zonsopkomst te zien. Deze was adembenemend. Vervolgens zijn we doorgereden naar het midden van de vlakte en het gevoel wat we hadden toen we uit de jeep stapten is niet te beschrijven. Je voelt je zo klein op die gigantische zeebodem dat je er stil van wordt.

Na deze vermoeiende maar onvergetelijke tour zijn we direct (natuurlijk weer per bus) doorgereisd naar Sucre. Tijdens deze reis moest iedereen in Potosi (de hoogst gelegen stad ter wereld) de bus verlaten. We werden in een minivan geduwd en hierdoor kwamen we 4 uur eerder dan gepland en dus midden in de nacht aan in Sucre. Gelukkig deed de vrouw van het hostel open en had ze nog een kamer voor ons. De dagen erna hebben we op ons gemak de 'witte stad' verkend. Mooie pleinen, kerken, gebouwen, leuke kroegen en een ontspannen sfeer. We begonnen de dag vaak met een lokaal ontbijt op de markt.

Van Sucre zijn we naar La Paz gevlogen! Wat een luxe om binnen 50 minuten op de plaats van bestemming te zijn i.p.v. 16 uur met de bus. Een hele prettige bijkomstigheid van deze vlucht was dat we vlak voor vertrek hoorden dat de wegen naar het noorden en dus ook naar La Paz voor een aantal dagen waren afgesloten in verband met lokale protesten. Hierdoor kon je er via de weg zeker niet komen. In La Paz hebben we één nacht geslapen en alleen de bekende Mercado de Hechiceria (heksenmarkt) bezocht. Deze markt heeft deze bijzondere naam omdat je hier o.a. foetussen van lama's kunt kopen. Bolivianen zijn erg gelovig en bij de bouw van een nieuw huis moet er volgens hen zo'n foetus in het fundament gelegd worden. Bij het kopen van een nieuw huis gaan ze met een lama foetus door het huis om alle nare dingen te verjagen. Naast foetussen verkopen ze enorme hoeveelheden sieraden, doeken, sjaals, beelden en leren artikelen dus het was voor Anneloes een waar shopwalhalla.

Van La Paz zijn we, helaas weer per bus, naar Copacabana gegaan. Dit is een klein plaatsje gelegen aan het hoogste meer ter wereld: Lago Titicaca. Hier hebben we twee nachten geslapen in Hostal Las Olas. Dit hostal bestaat uit unieke huisjes die alle een prachtig uitzicht over het meer hebben. Wij hebben allebei de nachten in een ander huisje geslapen. Binnen hangen hangmatten, is alles op maat gemaakt en heb je gigantische bedden in bijzondere vormen. Voor ons beiden was dit de leukste plek waar we ooit geslapen hebben. Helaas zaten ze de derde dag vol en moesten we naar een ander hostal. Deze laatste dag hebben we ook een tour naar Isla del Sol gemaakt. Een klein eiland dichtbij het vaste land. Zoals de naam doet vermoeden verwacht je een prachtig strand waar je heerlijk in de zon kunt liggen. Niets is minder waar, mensen gaan hier heen om een hike naar Inca ruïnes (die boven op de berg liggen) te maken. Echt iets voor ons dus!

Dit verhaal typen we in de bus richting de stad Cusco. We zijn net de grens overgegaan en bevinden ons nu dus in Peru. De komende week zijn we in Cusco. De verhalen over deze stad zijn goed dus we zijn wederom benieuwd!