Adiós Sudamérica!

Na het eerste rondje door de stad waren we direct fan van Cusco. Wat een leuke stad! Overal kleine steegjes, trappen, pleinen en winkels vol kleurrijke spullen en kunst. In één van die steegjes zat ook de touroperator waarbij we onze 4 daagse tour naar de wereldberoemde Machu Picchu hebben geboekt. De Machu Picchu is een oude Inca stad die door de Spanjaarden nooit is ontdekt. Mede hierdoor is er nog veel van intact. Machu Picchu betekent letterlijk oude berg, de stad heeft deze naam te danken aan zijn bijzondere ligging. De Inca's gingen jaren geleden te voet naar deze verborgen stad, het pad wat ze toen liepen wordt nu de Inca trail genoemd. Het is nog steeds mogelijk om via deze route de Machu Picchu te bereiken maar deze tour is ontzettend duur, moet je ver van te voren boeken en is bovendien erg zwaar. Men heeft daarom een alternatieve tour bedacht die verkocht wordt onder de naam Inca Jungle Trail. Deze tour bestaat uit een dag mountainbiken en drie dagen lopen. Volgens de touroperator is dit een 'easy' tour en wij besloten daarom om hem te boeken. De avond voor vertrek hebben we nog wel even getwijfeld aangezien Tom een paar dagen ziek was geweest. Maar goed met een beetje een zwak lichaam moet je een 'easy' tour wel aankunnen...

Na de eerste paar uur in de bus, richting de plek waar het mountainbiken zou beginnen, werd duidelijk dat de organisatie behoorlijk apart in elkaar zat. Er was ons verteld bij welke mensen we in de groep zouden zitten maar die mensen hebben we nooit ontmoet. Uiteindelijk bestond onze groep uit mensen die allemaal bij een verschillende organisatie geboekt hadden en dus ook allemaal wat anders hadden betaald (het is dan altijd wel leuk om erachter te komen dat je het minste hebt betaald inclusief tweepersoonskamers). Onze groep bestond uit een ander Nederlands stel: Mark en Nicole (35 en 31 jaar), twee Franse meisjes: Stephanie en Laurinn (28 en 29 jaar) en een Argentijnse jongen Estaban (29 jaar). De sfeer binnen de groep zat er meteen goed in en dit is gedurende de hele tour zo gebleven. De eerste dag hebben we een prachtige afdaling gemaakt (begon op 4000 m en eindigde op 1500 m) door het regenwoud. Je voelde meteen aan het klimaat dat we ons een paar duizend meter lager bevonden. Voor dag twee stond er een wandeltocht van 22 kilometer op het programma. Deze was prima te doen totdat de gids na een paar uur stopte bij een pad wat stijl omhoog ging. Vanaf dat moment was het afzien en was er van de 'easy' tour niets meer over. Desalniettemin was de route het meer dan waard. Het wordt eentonig om te schrijven maar ook hier was de natuur weer adembenemend. Vooral de paar kilometer over de echte Inca Trail waren zeer indrukwekkend. De hele dag liepen we over smalle paadjes met gigantische afgronden naast ons, staken we de rivier over middels gammele hangbruggen en kregen we uitleg van de gids over alles wat je in de natuur kunt eten. Aan het eind van de dag moesten we met een kabelbaan, die voor ons kapot ging en waarbij ze de veiligheidsvoorschriften sowieso niet echt hoog in het vaandel hadden staan, op enorme hoogte de rivier oversteken. Aangezien we de hotsprings, waar we zouden eindigen, al konden zien liggen hebben we toch maar besloten er gewoon in te gaan zitten. Het is maar goed dat je sommige dingen niet van te voren weet....
Op dag drie moesten we 17 kilometer lopen. Het eerste deel was wat saai omdat de omgeving minder mooi was. Na de lunch werd de natuur weer zo spectaculair als dat we gewend waren en konden we af en toe al een glimp van de Machu Picchu opvangen.
De laatste dag stond de wekker om 04.00 uur. Iedereen wil namelijk voor zonsopkomst de Machu Picchu bereiken. Je kunt op dat tijdstip ook al de bus pakken maar we wilden ons natuurlijk niet laten kennen en daarom hadden we besloten, met de hele groep, te voet omhoog te gaan. Dit betekent dat je in één uur tijd 400 meter stijgt en dit is zwaar, heel zwaar! Drijfnat van het transpireren en met het gevoel dat we elk moment konden neervallen kwamen we boven. Maar we hadden het samen gehaald! Boven hadden we niet echt tijd om op adem te komen aangezien onze rondleiding direct begon. Na de rondleiding zijn we dan ook ergens, met zicht op de Machu Picchu, in het zonnetje gaan zitten en hebben we een paar uur genoten van het uitzicht en het feit dat we het te voet gehaald hadden. Aan het eind van de dag zijn we met de trein terug gegaan naar Cusco. Hier hadden we nog 2 nachten in hetzelfde hostel geboekt. We hebben deze laatste dagen nog volop van de stad genoten. Anneloes is naar yoga geweest, we hebben de lekkerste drankjes gedronken in het chocolademuseum, gegeten bij restaurant Los Ninos, biertjes gedronken met de mensen uit onze groep en nog wat musea bezocht.

Na Cusco was het tijd voor de stad Arequipa. Het centrale plein van deze stad staat op de Unesco lijst dus de verwachtingen waren hoog. Helaas viel deze stad, helemaal na het sfeervolle Cusco, een beetje tegen. Op het bekende plein zagen we wel een Nederlandse vlag hangen en het bleek dat geëmigreerde Nederlanders een feestje voor Koninginnedag gingen organiseren en dat ze 's ochtends vroeg de inhuldiging live zouden uitzenden. Hier zijn we uiteraard naar toe gegaan. Verder hebben we in Arequipa goed gebruik gemaakt van de snelle internetverbinding in ons hostel en hebben we heerlijk gegeten in restaurant ZigZag. Na Arequipa zijn we per bus naar Arica gereisd. Dit is een kustplaats in het noorden van Chili. Het ligt aan de rand van een woestijn. Hier is verder niet veel te beleven en voor ons was het ook niet meer dan een laatste tussenstop voor Santiago. Dit verhaal schrijven we in hetzelfde appartement als waar we een paar maanden geleden waren. Om hier te komen hebben we eerst nog ruim 30 uur in de bus gezeten. Aangezien we in dit continent een paar honderd uur per bus hebben gereisd was het wel een mooie afsluiting. Morgen vertrekt namelijk ons vliegtuig naar Nieuw Zeeland en dat betekent dat onze tijd in Zuid-Amerika er bijna op zit. We hebben mooie herinneringen aan dit continent vol waanzinnige natuur, gave steden, aparte keukens en bijzondere mensen! Oma schreef ons laatst dat als we nu naar huis zouden moeten komen onze reis al geslaagd zou zijn. Met deze opmerking heeft ze eigenlijk helemaal gelijk maar dat neemt niet weg dat we ons heel gelukkig voelen met het feit dat we nog 8 maanden door mogen gaan met dit onvergetelijke avontuur!