Thuis in Thailand

Op het busstation in Hat Yai stond Poo ons met open armen op te wachten en vanaf dat moment voelden we ons thuis. Poo is getrouwd met Piwee en samen hebben ze zoontje Sila (3 jaar). Ze wonen op een uur rijden van de stad Hat Yai in een klein dorp temidden van rubberplantages. In dit deel van Thailand komen weinig toeristen en in hun dorp hadden ze nog nooit 'Farangs' op bezoek gehad dus we werden behoorlijk aangestaard. Poo en Piwee wonen voor Thaise begrippen in een luxe huis. De extra slaapkamer hadden ze speciaal voor onze komst ingericht en zo hadden we een eigen plek met gloednieuwe spullen. Het was zo gezellig dat we al snel besloten een week te blijven.

Poo heeft ons de hele week op sleeptouw genomen en van alles laten zien. We zijn o.a. naar de markt, het strand, een national park en een oud communistisch bolwerk bestaande uit tunnels geweest. Daarnaast hebben we een bezoek gebracht aan de school waar Piwee lesgeeft. Hier zouden we alleen een kijkje gaan nemen maar binnen no time werden alle leerlingen in één lokaal gezet en werd Anneloes voor de klas geduwd met de mededeling: you teach English! Uit de reacties konden we opmaken dat zowel de leerlingen als de docenten de les het erg leuk vonden en het schoolhoofd kwam vragen wanneer we de volgende les kwamen geven...

Naast alle uitstapjes hebben we genoten van het Thaise dorpsleven. Het is best bijzonder om dat eens mee te maken. Zo staat Poo elke ochtend om 05.00u op om eten klaar te maken voor de dorps-monnik en hebben wij Piwee een ochtend geholpen op de rubberplantage.
Gedurende de week hebben we met Poo redelijk wat uurtjes in de keuken doorgebracht om elkaar Thaise en Westerse gerechten te leren.
Sila is de hele week niet naar school geweest omdat hij van spelen met ons meer zou leren dan op school. 'S ochtends lag hij dan ook voor onze deur te wachten tot we naar buiten kwamen om met hem te dansen, tekenen, ultra man na te spelen of te knuffelen met zijn gekleurde kuikens die we voor hem op de markt hadden gekocht.

De laatste dag van onze logeerweek zijn we met z'n allen naar Songhkla gegaan. Hier hebben we heerlijk aan het strand geluncht en het Folklore museum bezocht. Vervolgens zijn we doorgereden naar Hat Yai waar we de bergen in zijn gegaan naar een gigantisch Boeddha beeld. Vanaf deze mooie plek heb je een goed uitzicht over de stad. Nadat we hier de zonsondergang hadden gezien zijn we nog een stukje doorgereden naar een moderne Boeddhistische tempel. De aparte bouw en duizenden rinkelende belletjes maken ook dit een bijzondere plek. We zijn in Hat Yai blijven slapen en hebben de volgende ochtend vroeg met elkaar bij een dim sum restaurant ontbeten. Voor Poo en Piwee vaste prik in het weekend en voor ons leuk om mee te maken. Hierna zijn we met de bus vertrokken richting onze volgende bestemming: het eiland Koh Samui.

Deze toeristische plek staat in fel contrast met het dorpje Ban Ta Paet waar we daarvoor waren maar op reis is het leuk om uitersten op te zoeken. Na 5 dagen Koh Samui konden we de conclusie trekken dat we het geen mooi maar wel een leuk eiland vonden. Dit kwam met name door Bophut, de plaats waar we verbleven. Dit is een gezellig vissersdorp met winkeltjes, restaurants en meerdere cocktailbars, waarvan we er een aantal goed hebben uitgeprobeerd.
Op dit eiland hebben we overigens wel een hoogtepunt van onze reis meegemaakt. We zijn hier, via Skype, namelijk geïnterviewd voor de Volkskrant! Een journaliste was op internet onze site tegengekomen en deze sprak haar zo aan dat ze ons graag wilde spreken voor een nieuwe rubriek van het reiskatern. Het leuke aan dit interview was dat het ons er toe zetten anders na te denken over deze reis en ook dingen te bespreken die anders nooit ter sprake komen. Bijvoorbeeld: wat heb je over jezelf geleerd wat je nog niet wist? Is reizen goed voor relaties? Vorige week zaterdag (7 september) stond het stuk in de krant en dat vonden we toch best bijzonder!

Vanuit Koh Samui zijn we doorgereisd naar het bergdorpje Paksong. Hier ligt TDCF Eco Logic. Dit is het Mountain Resort waar Anneloes 5 jaar geleden 7 maanden stage heeft gelopen. Tom is gedurende die stage twee keer langs geweest dus de plek was ook voor hem bekend. Ons verblijf hier heeft ook bijdragen aan het kiezen van de titel van dit verhaal. Na 5 minuten voelde het namelijk alsof we nooit waren weg geweest. Na 8 maanden grotendeels met z'n tweeën te hebben gereisd is het heerlijk om weer vrienden om je heen te hebben. TCDF Eco Logic is opgericht om de projecten van de Thai Child Development Foundation te ondersteunen. Met alleen een verblijf draag je hier al aan bij maar wij hadden wel zin om onze handen weer eens uit de mouwen te steken. Vandaar dat we Ingrid (mede-oprichtster, Anneloes haar oude stagebegeleidster en ondertussen ook goede vriendin) twee weken hebben geholpen met marketingactiviteiten. Daarnaast zijn we druk bezig geweest in de tuin met het aanleggen van een nieuw pad en een nieuwe trap. Dit alles in ruil voor gratis eten, een prima deal dus!

Doordat de regels omtrent het visum een paar jaar geleden zijn veranderd hebben we in korte tijd twee keer een visa-run moeten doen. Gelukkig konden we de brommer van Eric (de man van Ingrid) lenen en hiermee zijn we naar Ranong gereden. Vanuit deze stad stap je op de boot en ben je zo in Myanmar. Het is momenteel laag seizoen dus het was rustig en hierdoor hadden we snel de benodigde stempels. Hierna hebben we een paar uur rondgewandeld in het chaotische Kawthoung. Het feit dat je hiervoor eerst je paspoort moet afgeven en er een bord staat waarop duidelijk wordt vermeld dat je niet verder dan 25 km het land in mag, geeft aan dat dit land nog niet zo toegankelijk is. Desondanks zouden we graag langer en verder reizen door Myanmar, maar door recente negatieve ontwikkelingen hebben we besloten het te laten bij deze dag. We sluiten echter niet uit dat we er tijdens een andere reis nog eens komen!

Andere onvergetelijke momenten tijdens ons verblijf in Paksong waren het meehelpen op de school, de etentjes bij Ingrid en Eric thuis maar bovenal het staff uitje van TCDF. Ingrid had ons uitgenodigd om mee te gaan met hun jaarlijkse personeelsdag. Met een bus vol uitgelaten Thai zijn we eerst naar een National Park gereden om hier te relaxen in de hotsprings. Hierna moesten we van alle dames stoppen bij de gigantische supermarkt Tesco Lotus, aangezien ze niet elke dag de mogelijkheid hebben om hier te shoppen. Vervolgens zijn we doorgereden naar Ranong en hebben we bij een Thais-all you can eat- buffet-restaurant gegeten. Hier zijn vooral door Thai behoorlijk wat borden naar binnen gewerkt. Terug in de auto kregen ze met z'n allen de slappe lach en hoewel we er geen woord van verstonden werkte dit ook op onze lachspieren.

Na twee weken was het tijd om afscheid te nemen en vooral voor Anneloes was dit toch weer moeilijk. Vanuit Paksong zijn we per trein naar de kustplaats Hua Hin gereisd. Een prima plek om een paar dagen te verblijven maar absoluut geen must see. Vanuit Hua Hin heeft een minivan ons naar de hectische hoofdstad Bangkok gebracht. Hier zullen we dinsdagochtend onze nieuwe reisgenoten ontmoeten: Peter en Carla, de ouders van Anneloes. Met hen gaan we door Vietnam reizen en hier kijken we ontzettend naar uit!